Сырнайды серік еткен жауынгер
Ақтөбелік майдангер Николай Мартынюк бүгінде сексеннің жетеуінде. Қария әлі тың, қолына сырнайын алып, соғыс жылдары орындаған әндерін немерелеріне шырқап отырады.
Көп балалы отбасында өскен бала еңбекке ерте араласты. Әкесіне серік болып егін егіп, жинаған астықты арбаға тиеп диірменге таситын. Соғыс басталған жылы небәрі 15 жастағы болбала, тек үшінші жылы жасы толып майданға аттанады. Башқұртстанда алғашқы дайындықтан өткен оны тағдыр Польша, Украина, Белоруссия жеріне айдап әкетеді. Қаршадай жігіт радист міндетін атқарып, талай сын сағатты бастан кешеді.
Николай бала жасынан түрлі аспаптарда ойнайды. Отбасында ағайындылардың барлығының музыкалық қабілеті жоғары болса керек. Гитара, мандалина, балалайка, сырнай... барлық аспапта талғамай ойнай береді. Соғыста да қолдары қалт еткенде қолына баянын алып, «Катюшаға» басқанда жауынгерлердің рухы көтеріліп билей жөнелетін де, ұнжырғасы түсіп отырғандар әп-сәтте жадырап, айналаны думандатып жіберетін.
Жауынгер жігіт соғыс бітсе де, Украинада әскер қатарында борышын өтеуді жалғастыра береді. Сонда жүріп өмірлік жарын жолықтырады. Бойжеткен Күнделікті су тасып жүрген жақын деревняның бойжеткені алыстан талып естілген мандалинаның үнін естіп, жігітті көрмей жатып-ақ ғашық болғанға ұқсайды. Кейін сол жігітпен қол ұстасып Қазақстанға аттанды. Алғашында еңбек жолын Ембі станциясында вагон жөндеуші слесарь болып бастаған жиырма жастағы жас жігіт көп ұзамай локомотив депосына ауысып, машинист көмекшісі болады. Зейнетке шыққанша сол Жем локомотив депосында жемісті еңбек еткен қария бүгінде бала-шағасы, немерелерімен Ақтөбеде тұрып жатыр.
Асқар АҚТІЛЕУ, Ақтөбе
«Қазақстан теміржолшысы»
